Ooit, nog in in mijn single tijdperk had ik een wit minimalistisch appartement… niet dat ik heel bewust met duurzaamheid bezig was toen, maar zo zag het er onbedoeld wel uit :)
 Mijn appartement bleef nog redelijk minimalistisch toen mijn vriend bij  mij introk (zijn inboedel werd opgeslagen, dus dat scheelde) maar… na een tijdje kwamen er kinderen… en niks bleef nog wit… en overal lag of stond wel wat… weg minimalistisch interieur!

Ok, dan maar all the way!

Eerlijk… ik vond het er wel gezelliger op worden; het was tenslotte ook geen singles appartement meer maar het werd een familiehuis waar herinneringen werden gemaakt en waar nog 3 andere personen ook woonden… en dat mocht best wel gezien worden. En zo ontstond langzaam aan mijn maximalistische, eclectische woonstijl.

Is maximalistisch wel duurzaam?

Maar met de komst van de kinderen groeide ook juist mijn bewustzijn als het ging om het milieu en gezond wonen. Ik wil tenslotte de aarde beter voor hen achterlaten dan dat het nu is. Dat vind ik echt wel de verantwoordelijkheid die je hebt als ouder. Een Indiaans gezegde wat ik ooit ergens las vat het mooi samen; We erven de aarde niet van onze ouders, maar lenen haar van onze kinderen.

Bij duurzaam wonen dacht ik automatisch aan minimalistisch… zo zien de plaatjes in tijdschriften er tenslotte wel vaak uit. Maar is dat wel automatisch zo? Zelf kwam ik tot de conclusie dat duurzaamheid zich vooral kenmerkt door materiaal gebruik en hoe lang je ergens mee doet. Natuurlijk is het gewenst dat je je zelf afvraagt of je iets echt nodig hebt, maar dat wil niet zeggen dat je niks in je huis hoeft te hebben staan.

En wie zegt dat een minimalistisch automatisch duurzaam is? Daar zou je eigenlijk de levensduur van wat er staat echt naast moet hebben, want wie weet wisselt iemand wel elk half jaar van stoel, bank of tafel en verdwijnt er zo toch een heleboel richting afvalberg… kortom, je kunt het niet beoordelen vanaf een paar foto’s, het is maar een momentopname 😉

Eclectisch interieur

Door de jaren heen ontstond er in ons huis een eclectisch mix van meubels en voorwerpen; van onze reizen, onze families, items waar we een verhaal of herinnering bij hebben. En die koesteren we… ze gaan dus lang met ons mee en horen echt bij ons als gezin.

Bijna alles aan meubels is tweedehands of ecologisch en duurzaam gemaakt en wordt niet zomaar ingeruild voor iets nieuws, het gaat allemaal net zo lang mee totdat het niet meer te repareren is. Voor mij zit daar het duurzame aspect in.

Dus jazeker, wat mij betreft gaan eclectisch, maximalistisch & duurzaam zeker goed samen, zolang je maar kritisch bent op materiaalgebruik, waar, hoe en door wie het geproduceerd is en hoe lang jij er van gaat genieten!